Nie dajcie się niczemu zastraszyć
Homilia wygłoszona podczas Mszy św. w uroczystość św. Wojciecha.
Czytanie na uroczystość św. Wojciecha, patrona Polski: Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, abym ja — czy to gdy przybędę i ujrzę was, czy też będąc z daleka — mógł usłyszeć o was, że trwacie mocno w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię, i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom (Flp 1,27-28). Tymi słowami Apostoła Narodów przemawia do nas męczennik biskup św. Wojciech poprzez prawie całe już tysiąclecie. W r. 1997 minie 1000 lat od jego męczeńskiej śmierci nad Bałtykiem.
Bogarodzico Dziewico, Bogiem sławiena Maryjo! Dziękujemy Ci za tego Świętego Patrona, który stanął na naszej ziemi u początków dziejów Ojczyzny. Dziękujemy wespół z naszymi braćmi z południa. Wojciech, biskup Pragi w Czechach, stał się wielkim apostołem swojego narodu, a także po swym wygnaniu, narodów sąsiednich, w szczególności Węgrów i Polaków. Na dworze Bolesława Chrobrego znalazł gościnę. Stąd też wyruszył nad Bałtyk. Znad Bałtyku polski władca wykupił męczeńskie ciało i z czcią sprowadził do Gniezna.
Dzisiaj, kiedy mówi się tyle o potrzebie budowania jedności narodów w Europie, trudno nie przywoływać nam pamięć tego zjazdu, jaki miał miejsce w Gnieźnie, przy relikwiach męczennika Wojciecha w r. 1000. Cesarz Otto III, wysłańcy Papieża Sylwestra II i nasz król Bolesław Chrobry czerpali z misji Wojciechowej wspólne natchnienie. Powstała wówczas pierwsza polska metropolia w Gnieźnie i rzucono podwaliny pod przyszłe współżycie narodów w świetle Ewangelii. Ziarno pszeniczne, które padło w ziemię i obumarło nad Bałtykiem, przynosi plon wielkanocnej odnowy (por. J 12,24).
W uroczystość św. Wojciecha łączymy się z Kościołem w Pradze, skąd poszło wezwanie do wspólnego przygotowania na tysiąclecie śmierci Świętego Męczennika.
Na ziemi polskiej zaś prosimy, ażeby „jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię, nie dać się niczemu zastraszyć”! Tak uczy apostoł Jezusa Chrystusa, św. Paweł. Tak uczy apostoł, biskup-męczennik św. Wojciech, patron naszej Ojczyzny.
Bogarodzico Dziewico, Bogiem sławiena Maryjo! Dziękujemy Ci za tego Świętego Patrona, który stanął na naszej ziemi u początków dziejów Ojczyzny. Dziękujemy wespół z naszymi braćmi z południa. Wojciech, biskup Pragi w Czechach, stał się wielkim apostołem swojego narodu, a także po swym wygnaniu, narodów sąsiednich, w szczególności Węgrów i Polaków. Na dworze Bolesława Chrobrego znalazł gościnę. Stąd też wyruszył nad Bałtyk. Znad Bałtyku polski władca wykupił męczeńskie ciało i z czcią sprowadził do Gniezna.
Dzisiaj, kiedy mówi się tyle o potrzebie budowania jedności narodów w Europie, trudno nie przywoływać nam pamięć tego zjazdu, jaki miał miejsce w Gnieźnie, przy relikwiach męczennika Wojciecha w r. 1000. Cesarz Otto III, wysłańcy Papieża Sylwestra II i nasz król Bolesław Chrobry czerpali z misji Wojciechowej wspólne natchnienie. Powstała wówczas pierwsza polska metropolia w Gnieźnie i rzucono podwaliny pod przyszłe współżycie narodów w świetle Ewangelii. Ziarno pszeniczne, które padło w ziemię i obumarło nad Bałtykiem, przynosi plon wielkanocnej odnowy (por. J 12,24).
W uroczystość św. Wojciecha łączymy się z Kościołem w Pradze, skąd poszło wezwanie do wspólnego przygotowania na tysiąclecie śmierci Świętego Męczennika.
Na ziemi polskiej zaś prosimy, ażeby „jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię, nie dać się niczemu zastraszyć”! Tak uczy apostoł Jezusa Chrystusa, św. Paweł. Tak uczy apostoł, biskup-męczennik św. Wojciech, patron naszej Ojczyzny.
24 kwietnia 1991
Czytelnia:
Jan Paweł II: