Książę i zakonnik

      August Czartoryski, ksiądz salezjanin, urodzony 2 VIII 1858 r. w Paryżu, jako syn znanej książęcej rodziny, będzie wkrótce nowym polskim błogosławionym.
      Wczesna śmierć matki i słabe zdrowie zaważyły na jego osobowości. W 1868 r. podjął naukę w paryskim Liceum im. Karola Wielkiego, ale już od 1870 r. kontynuował ją prywatnie.
      W latach 1874-1877 jego wychowawcą był Józef Kalinowski (błogosławiony Rafał od św. Józefa). Wspólne z nauczycielem praktyki religijne, odpowiednia lektura ascetyczna, a przede wszystkim przykład życia wykładowcy – spotęgowały w nim zainteresowanie sprawami wiary.
      W 1883 r. poznał w Paryżu św. Jana Bosko, z którym nawiązał trwały kontakt. Rodzina zdecydowanie zmierzała do jego stabilizacji życiowej (małżeństwa), był bowiem najstarszym synem. On sam utwierdzał się w wyborze stanu zakonnego.
      Zdecydował się na wstąpienie do salezjanów. Jednak nie tylko rodzina, lecz i sam ksiądz Bosko byli temu przeciwni. Ale przekonanie Augusta pokonało wszelkie opory. Ostatecznie zgodzono się "na tymczasową próbę" i 18 VI 1887 r. został przyjęty do zgromadzenia.
      Okres nowicjatu odbył wzorowo, nie uznając dla siebie żadnych wyjątków od reguły. W 1888 r. prawnie zrzekł się rodzinnego majoratu i tytułu ordynata Sieniawskiego, a majątek oddał na rzecz zakonu. Dnia 2 X 1888 r. złożył profesję zakonną.
      14 IX 1889 r. ostatecznie odmówił rodzinie opuszczenia salezjanów. Stwierdził wówczas, że "nikt zmusić go nie może do opuszczenia zakonu nawet na chwilę. Tym więcej zaś ma niezłomną wolę pozostania w Towarzystwie (salezjańskim), że jest ciężko chory: (a) zakonnik powinien w zakonie umierać".
      Poważnie chory, gdy tylko czuł się lepiej, samodzielnie kontynuował studia teologiczne i przygotowywał się do święceń kapłańskich. Przyjął je 2 IV 1892 w San Remo.
      Zmarł w Turynie 8 IV 1893 r.
      Był człowiekiem wielkiej pobożności. Szukał umartwień i podejmował dyskretne pokuty. Trwał w obecności Bożej. Ani spełnianie obowiązków, ani choroba nie były mu przeszkodą w wewnętrznym życiu z Bogiem. Wiernie kontemplował Boże sprawy i zachwycał się dziełami Stwórcy. Dla współbraci zakonnych był wzorem pokory i wielu innych cnót.
      W 1921 r. rozpoczęto proces informacyjny. Zakończony, przesłany do Rzymu i oceniony spowodował wydanie przez Kongregację Rytów 20 XI 1940 r. zezwolenia na podjęcie procesu apostolskiego. Po jego zakończeniu Jan Paweł II dnia l XII 1978 r. podpisał dekret heroiczności cnót księdza Augusta Czartoryskiego.
      Dnia 20 grudnia 2003 roku na posiedzeniu Kongregacji Spraw Kongregacyjnych w obecności Ojca Świętego ogłoszono dekret uznania cudu przypisywanego ks. Augustowi Czartoryskiemu. Uroczystość beatyfikacyjna przewidziana jest na 25 kwietnia w Rzymie.