W Jezusie Zmartwychwstałym wszystko zyskuje nowy sens i wartość
„Victimae paschali laudes / immolent Christiani…” „Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary / Składają jej wierni uwielbień swych dary. / Odkupił swe owce Baranek bez skazy, / Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy”.
Do was się zwracam, chrześcijanie! Zwracam się do was, do katolików, prawosławnych, ewangelików, protestantów! Do was się zwracam z tą wielką wieścią: Chrystus zmartwychwstał! Ten, którego Jan Chrzciciel wskazał jako Baranka Bożego (por. J 1,29.36), odkupił swą owczarnię: „Agnus redemit oves”. Chrystus odkupił swoją owczarnię — całą ludzkość, wszystkich ludzi bez wyjątku. Chrystus, niewinna ofiara Krzyża, pojednał z Ojcem nas grzeszników. On — bezgrzeszny — nas grzeszników przyprowadził do Ojca. W to wielkie święto Paschy głosimy pojednanie Ojca z ludzkością za sprawą Chrystusa, który stał się dla nas posłuszny aż do śmierci: „Victima paschalis”.
„Mors et vita / duello conflixere mirando…” „Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy, / Choć poległ Wódz Życia, króluje dziś żywy”. Człowiek, który walczy ze złem, który wciąż na nowo wypowiada walkę śmierci, starając się uchronić życie od wszelkich zagrożeń, ten człowiek niech się dzisiaj zatrzyma, niech stanie zdumiony. Oto dzisiaj śmierć została przezwyciężona. Syn Boży, który narodził się z Dziewicy, Bóg z Boga i Światłość ze Światłości, Syn Boży współistotny Ojcu, przyjął hańbiącą śmierć krzyżową. W Wielki Piątek został złożony w grobie i oto dzisiaj o świtaniu odwalił kamień grobowy i sam własną mocą zmartwychwstał. „Dux vitae mortuus regnat vivus”.
„Dic nobis, Maria, / quid vidisti in via?…” „Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała? / Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała. / Żywego już Pana widziałam, grób pusty, / I świadków anielskich, i odzież, i chusty”. Zmartwychwstanie Chrystusa jest potwierdzone przez świadków, przez tych, którzy o świtaniu pierwszego dnia po szabacie — czyli dzisiaj — przybyli do grobu. Były to naprzód niewiasty, a z kolei apostołowie. Starożytna sekwencja liturgiczna zwraca się do Marii z Magdali, bo jej dane było nie tylko odkryć pusty grób, ale powiadomić o tym apostołów. Piotr i Jan pobiegli i stwierdzili, że jest tak, jak mówiły niewiasty.
Zwracamy się do ciebie, Mario z Magdali, któraś klęczała pod krzyżem, całując stopy Chrystusa konającego. Przynaglona miłością pobiegłaś do grobu i odkryłaś, że jest pusty; jako pierwsza mogłaś zobaczyć Zmartwychwstałego i z Nim rozmawiałaś. Nawrócona grzesznico, którą Chrystus uczynił poniekąd równą apostołom i na której wargach złożył orędzie zmartwychwstania.
Raduj się, Mario z Magdali! Radujcie się, Piotrze i Janie! Radujcie się, wszyscy apostołowie! Raduj się, Kościele, gdyż grób jest pusty. Chrystus zmartwychwstał! Na miejscu, na którym Go złożono, pozostały tylko płótna, pozostał całun, którym owinięto Go w Wielki Piątek. Wołajcie z nami do całej ludzkości: „Surrexit Christus spes mea — Surrexit Christus spes nostra!”
Wołajcie z nami, że Chrystus jest nadzieją także dla tych, których życie i przyszłość są zagrożone przez wojnę i nienawiść, zwłaszcza w centrum kontynentu afrykańskiego. Światło Chrystusa niech prowadzi rządzących państwami, których decyzje mają kształtować współistnienie różnych ludów, kultur i religii, tak jak w Ziemi Świętej. Moc Zmartwychwstałego niech wspomaga tych, którzy pragną utrwalić pokój i demokrację zdobyte często za cenę wielu ofiar, tak jak w regionie Bałkanów, a w szczególności w drogiej nam Albanii. Niech miłość Chrystusa, Zwycięzcy grzechu i śmierci, obdarzy wszystkich odwagą przebaczenia i pojednania, bez których nie można rozwiązać problemów w sposób godny człowieka. Myślimy szczególnie o ludziach, którzy w Limie, w Peru, od miesięcy są zakładnikami. Oby odzyskali w końcu upragnioną wolność! Niech radość paschalna stanie się udziałem wszystkich naszych braci w wierze, którzy w różnych częściach świata cierpią ucisk lub prześladowania. Oni nie mogą niestety obchodzić tego święta Odkupienia tak, jakby pragnęli. Niech nie poddają się zniechęceniu, niech nie czują się osamotnieni! Jest z nimi Chrystus, jest z nimi Kościół!
„Surrexit Christus spes mea”. Chrystus prawdziwie zmartwychwstał! W Nim możemy dziś zwyciężyć moce zła. On wszystkim przynosi nowe życie; dzięki Niemu każdy może już dzisiaj otworzyć się z miłością braci w duchu gościnności, służby i przebaczenia. Tak, w Jezusie zmartwychwstałym wszystko zyskuje nowy sens i wartość.
„Scimus Christum / surrexisse a mortuis vere”. „Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy”… Świadectwo niewiast i apostołów, świadectwo Kościoła dociera nie tylko do Jerozolimy i do wzgórz Galilei. Niesie się daleko przez świat. Przy końcu drugiego tysiąclecia, gdy zbliża się Wielki Jubileusz Roku 2000, świadectwo to rozbrzmiewa już wszędzie: Chrystus zmartwychwstał! „Scimus Christum surrexisse a mortuis vere!” Wierzymy, ponieważ wiemy: scimus. I z głębi tego szczególnego poznania, w którym spotykają się Boże słowo i rozum ludzki, wołamy do Ciebie, Chryste ukrzyżowany i zmartwychwstały: „Tu nobis, victor Rex, miserere!” Amen. Alleluia!
Do was się zwracam, chrześcijanie! Zwracam się do was, do katolików, prawosławnych, ewangelików, protestantów! Do was się zwracam z tą wielką wieścią: Chrystus zmartwychwstał! Ten, którego Jan Chrzciciel wskazał jako Baranka Bożego (por. J 1,29.36), odkupił swą owczarnię: „Agnus redemit oves”. Chrystus odkupił swoją owczarnię — całą ludzkość, wszystkich ludzi bez wyjątku. Chrystus, niewinna ofiara Krzyża, pojednał z Ojcem nas grzeszników. On — bezgrzeszny — nas grzeszników przyprowadził do Ojca. W to wielkie święto Paschy głosimy pojednanie Ojca z ludzkością za sprawą Chrystusa, który stał się dla nas posłuszny aż do śmierci: „Victima paschalis”.
„Mors et vita / duello conflixere mirando…” „Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy, / Choć poległ Wódz Życia, króluje dziś żywy”. Człowiek, który walczy ze złem, który wciąż na nowo wypowiada walkę śmierci, starając się uchronić życie od wszelkich zagrożeń, ten człowiek niech się dzisiaj zatrzyma, niech stanie zdumiony. Oto dzisiaj śmierć została przezwyciężona. Syn Boży, który narodził się z Dziewicy, Bóg z Boga i Światłość ze Światłości, Syn Boży współistotny Ojcu, przyjął hańbiącą śmierć krzyżową. W Wielki Piątek został złożony w grobie i oto dzisiaj o świtaniu odwalił kamień grobowy i sam własną mocą zmartwychwstał. „Dux vitae mortuus regnat vivus”.
„Dic nobis, Maria, / quid vidisti in via?…” „Mario, ty powiedz, coś w drodze widziała? / Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała. / Żywego już Pana widziałam, grób pusty, / I świadków anielskich, i odzież, i chusty”. Zmartwychwstanie Chrystusa jest potwierdzone przez świadków, przez tych, którzy o świtaniu pierwszego dnia po szabacie — czyli dzisiaj — przybyli do grobu. Były to naprzód niewiasty, a z kolei apostołowie. Starożytna sekwencja liturgiczna zwraca się do Marii z Magdali, bo jej dane było nie tylko odkryć pusty grób, ale powiadomić o tym apostołów. Piotr i Jan pobiegli i stwierdzili, że jest tak, jak mówiły niewiasty.
Zwracamy się do ciebie, Mario z Magdali, któraś klęczała pod krzyżem, całując stopy Chrystusa konającego. Przynaglona miłością pobiegłaś do grobu i odkryłaś, że jest pusty; jako pierwsza mogłaś zobaczyć Zmartwychwstałego i z Nim rozmawiałaś. Nawrócona grzesznico, którą Chrystus uczynił poniekąd równą apostołom i na której wargach złożył orędzie zmartwychwstania.
Raduj się, Mario z Magdali! Radujcie się, Piotrze i Janie! Radujcie się, wszyscy apostołowie! Raduj się, Kościele, gdyż grób jest pusty. Chrystus zmartwychwstał! Na miejscu, na którym Go złożono, pozostały tylko płótna, pozostał całun, którym owinięto Go w Wielki Piątek. Wołajcie z nami do całej ludzkości: „Surrexit Christus spes mea — Surrexit Christus spes nostra!”
Wołajcie z nami, że Chrystus jest nadzieją także dla tych, których życie i przyszłość są zagrożone przez wojnę i nienawiść, zwłaszcza w centrum kontynentu afrykańskiego. Światło Chrystusa niech prowadzi rządzących państwami, których decyzje mają kształtować współistnienie różnych ludów, kultur i religii, tak jak w Ziemi Świętej. Moc Zmartwychwstałego niech wspomaga tych, którzy pragną utrwalić pokój i demokrację zdobyte często za cenę wielu ofiar, tak jak w regionie Bałkanów, a w szczególności w drogiej nam Albanii. Niech miłość Chrystusa, Zwycięzcy grzechu i śmierci, obdarzy wszystkich odwagą przebaczenia i pojednania, bez których nie można rozwiązać problemów w sposób godny człowieka. Myślimy szczególnie o ludziach, którzy w Limie, w Peru, od miesięcy są zakładnikami. Oby odzyskali w końcu upragnioną wolność! Niech radość paschalna stanie się udziałem wszystkich naszych braci w wierze, którzy w różnych częściach świata cierpią ucisk lub prześladowania. Oni nie mogą niestety obchodzić tego święta Odkupienia tak, jakby pragnęli. Niech nie poddają się zniechęceniu, niech nie czują się osamotnieni! Jest z nimi Chrystus, jest z nimi Kościół!
„Surrexit Christus spes mea”. Chrystus prawdziwie zmartwychwstał! W Nim możemy dziś zwyciężyć moce zła. On wszystkim przynosi nowe życie; dzięki Niemu każdy może już dzisiaj otworzyć się z miłością braci w duchu gościnności, służby i przebaczenia. Tak, w Jezusie zmartwychwstałym wszystko zyskuje nowy sens i wartość.
„Scimus Christum / surrexisse a mortuis vere”. „Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy”… Świadectwo niewiast i apostołów, świadectwo Kościoła dociera nie tylko do Jerozolimy i do wzgórz Galilei. Niesie się daleko przez świat. Przy końcu drugiego tysiąclecia, gdy zbliża się Wielki Jubileusz Roku 2000, świadectwo to rozbrzmiewa już wszędzie: Chrystus zmartwychwstał! „Scimus Christum surrexisse a mortuis vere!” Wierzymy, ponieważ wiemy: scimus. I z głębi tego szczególnego poznania, w którym spotykają się Boże słowo i rozum ludzki, wołamy do Ciebie, Chryste ukrzyżowany i zmartwychwstały: „Tu nobis, victor Rex, miserere!” Amen. Alleluia!
Do Polaków Ojciec Święty powiedział:
„Pan prawdziwie zmartwychwstał!”(por. Łk 24,34). Oto radosna nowina, którą w ten poranek wielkanocny Kościół ogłasza światu. Wyjdźmy na spotkanie Chrystusa zmartwychwstałego. Nie lękajmy się Go przyjąć do naszych serc, rodzin i domów. On zwyciężył śmierć, On „udzieli mocy swojemu ludowi” (Ps 29[28],11), aby mógł pokonać zło i „odnowić oblicze ziemi” (por. Ps 104 [103],30). Wszystkim moim rodakom w kraju i na emigracji życzę wesołego Alleluja!
Z Placu św. Piotra na Watykanie, 11 kwietnia 1993 r.
Jan Paweł II
Jan Paweł II
Czytelnia:
Jan Paweł II: