Takie proste szczęście

Zachodzące słońce dawało mi znaki
spomiędzy długich cieni drzew
kiedy biegłam przez
moje lasy

Wiatr wplótł mi we włosy
suche liście
Oddychałam chłodem potoku
Śmiałam się czerwienią
jarzębiny

Byłam nicią babiego lata
korą płaczącej wierzby
wonią ostatniego kwiatu
żołędziem, który zaraz spadnie
suchą kromką chleba
Byłam szczęśliwa