Ewangelia wg świętego Łukasza 3, 1-6
Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni. Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech się staną prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Ewangelia wspomina o Poncjuszu Piłacie, Herodzie, Filipie - tetrarsze Iturei, Lizaniaszu - tetrarsze Abileny, Annaszu i Kajfaszu - kapłanach. Uważano powszechnie, że są wielcy. Oni też tak myśleli o sobie. Jednakże, jeśli nie utonęli w zapomnieniu, to tylko dlatego, że żyli w czasach Chrystusa, którym pogardzali albo którego nie umieli nawet zauważyć.
***
Co to znaczy nawrócić się? Nawrócić się to znaczy nie tylko odwrócić się do złego, paskudnego świata, by schować się przy Panu Bogu. Nawrócić się to zwrócić się do Boga po to, aby z Nim i poprzez Niego odnaleźć cały świat. Poprzez Pana Boga, wiarę, Chrystusa i Ewangelię popatrzeć na całe życie i samego siebie, na wszystko, co mnie drażni, męczy, denerwuje i wydaje się złem.
Ksiądz Jan Twardowski:
Rozważania i opowiadania: