Działalność Jezusa
Tak rozpoczyna się drugi etap życia Jezusa Chrystusa: czas Jego działalności publicznej. Przez kolejne trzy lata - aż do tragicznej śmierci na krzyżu, którą poniósł, jak się przyjmuje, w wieku 33 lat - Jezus wiedzie życie wędrownego kaznodziei. Wielu przekonuje się do Jego nauki i podąża za Nim. Są jednak również tacy, którym swoją działalnością Jezus się naraża. To oni doprowadzą do Jego procesu i zaprowadzą Go na Golgotę. Cofnijmy się jednak do początków...
A swoi Go nie przyjęli
Po chrzcie i 40-dniowym poście na Pustyni Judzkiej Jezus wraca do rodzinnego Nazaretu. Nadchodzi szabat. Zgodnie z żydowskim zwyczajem wierni udają się do synagogi na nabożeństwo. W świątyni panuje półmrok, religijne śpiewy nadają rytm modlitwom. Gdy nadchodzi Jego kolej czytania Pisma, Jezus rozwija przed sobą zwój Księgi Izajasza. W synagodze rozbrzmiewa Jego głos: "Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana". W synagodze zapada cisza. Zgromadzeni skupiają wzrok na Jezusie. Ten odkłada zwój i oznajmia: "Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście". Zebrani odbierają słowa Jezusa jako bluźnierstwo. Jak zwykły cieśla śmie obwoływać się Mesjaszem? Rozwścieczony tłum wyprowadza Jezusa za miasto. Ciągną Go na stok góry, aby Go stamtąd zrzucić. Jednak Jezus zostawia ich i oddala się. Wrogo przyjęty w rodzinnych stronach, udaje się w okolice jeziora Genezaret.
Powołanie apostołów
Pewnego dnia Jezus przechadza się piaszczystym brzegiem jeziora. Jego wzrok zatrzymuje się na łodzi dwóch rybaków, Szymona i Andrzeja. Widzi braci przy pracy: nieopodal lądu zarzucają sieci. Nieznajomy pozdrawia ich i mówi: "Pójdźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi". Szymon i Andrzej, ujęci słowami Jezusa, porzucają łódź i idą za Nim.
Nieco później w podobnych okolicznościach Jezus powołuje na swoich uczniów Jakuba i Jana, synów Zebedeusza. Nauczyciel i Jego czterej uczniowie udają się do Kafarnaum - małej rybackiej wsi na północnym brzegu jeziora Genezaret. Tam mieszka Szymon, któremu Jezus da jako drugie imię Piotr. Kafarnaum stanie się ośrodkiem działalności Jezusa i Jego uczniów. Stąd będą wyruszać na swoje wędrówki i tu będą z nich powracać.
Podążając pieszo od wsi do wsi, Jezus naucza, uzdrawia chorych i udziela przebaczenia grzechów.
Pewnego dnia nad jeziorem Genezaret gromadzi się wokół Mesjasza wielki tłum ludzi. Jezus wchodzi do łodzi Szymona Piotra i prosi go, aby odbił od brzegu. Chwilę później, siedząc w łodzi, Jezus naucza zgromadzonych nad wodą ludzi. Po skończonym kazaniu poleca Szymonowi Piotrowi wypłynąć na jezioro i zarzucić sieci. Uczeń posłusznie spełnia żądanie, choć minionej nocy nie udało mu się złowić ani jednej ryby. Tym razem połów jest tak obfity, że sieci zaczynają rwać się pod jego ciężarem.
Pierwszy cud
Wkrótce po pierwszych wystąpieniach Jezus zostaje wraz z apostołami i swoją Matką Marią zaproszony na wesele do Kany Galilejskiej. W połowie kilkudniowego święta gospodarzom kończy się wino. Maria zwraca się o pomoc do Syna. Jezus nakazuje napełnić wodą kamienne stągwie, a gdy słudzy przynoszą biesiadnikom dzbany z nowym napojem, okazuje się, że jest w nich wyborne wino. Weselnicy nie wiedzą nic o cudzie i dziwią się, że najlepsze wino zachowano na koniec uroczystości.
Rozmnożenie chleba
W miarę kolejnych wędrówek, kazań i cudów, wokół osoby Jezusa gromadzi się spora grupa wiernych. Pewnego dnia Nauczyciel pojawia się wraz z uczniami w okolicach Betsaidy, miasta leżącego na wschodnim brzegu jeziora Genezaret. Ludzie z pobliskich wsi tłumnie wychodzą Mu naprzeciw, a On naucza i uzdrawia tych, którzy są chorzy.
Gdy zbliża się zmierzch, uczniowie proszą Jezusa, aby odesłał ludzi do okolicznych wiosek, gdyż na pustkowiu nie znajdą ani pożywienia, ani schronienia przed chłodem nocy. Ku zdziwieniu uczniów Jezus odpowiada: "Wy dajcie im jeść! - Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby. Chyba że pójdziemy i nakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi. - Kaźcie im rozsiąść się gromadami mniej więcej po pięćdziesięciu!". Potem Jezus bierze do rąk pięć chlebów i dwie ryby, odmawia nad nimi błogosławieństwo i dzieli je między pięciotysięczny tłum tak długo, aż każdy dostaje swoją porcję i wszyscy są syci. Po posiłku zostaje jeszcze 12 koszy ułomków.
Kto z was jest bez grzechu
Gdy Jezus naucza w świątyni jerozolimskiej przy okazji Święta Namiotów - upamiętniającego opiekę Boga nad Izraelem podczas wędrówki przez pustynię - Żydzi przyprowadzają do Niego kobietę, którą przyłapali na cudzołóstwie. Proszą, aby wydał o niej swój sąd. Chcą sprawdzić, czy oceni ją zgodnie z przepisami prawa Mojżeszowego. Prawo to stanowi, że kobieta winna zdrady musi ponieść śmierć przez ukamienowanie. Jezus z początku nie chce odpowiadać, ale tłum doprasza się Jego zdania. W końcu mówi im: "Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień". Jezus uświadamia im, że nie mają prawa osądzać kobiety, ani tym bardziej wydawać na nią wyroku śmierci. Słuszność Jego słów wprawia zgromadzonych w zakłopotanie. Nie pozostaje im więc nic innego, jak tylko rozejść się w milczeniu. Na kobietę nie spada ani jeden kamień. Gdy zostają sami, Jezus zwraca się do niej: "I Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz!".
Przypowieści
W nauczaniu Jezusa często pojawiają się przypowieści (zwane też z grecka parabolami). Są to krótkie, niemal z życia wzięte opowiadania, których morał w przystępny sposób wyjaśnia istotę jakiegoś trudniejszego zagadnienia.
Pewnego razu jeden z uczonych w Piśmie wdaje się z Jezusem w dyskusję na temat przykazania miłości bliźniego. W końcu zdezorientowany rozmówca pyta Nauczyciela: "A kto jest moim bliźnim?". Jezus nie odpowiada wprost, lecz przytacza opowieść o miłosiernym Samarytaninie.
W drodze z Jerozolimy do Jerycha pewien człowiek został napadnięty przez zbójców. Ci okradli go i dotkliwie pobili, pozostawiając rannego przy drodze. Zarówno kapłan, jak i lewita, którzy podążali tą samą trasą, przeszli obok niego obojętnie i nie udzielili mu żadnej pomocy. Dopiero obcy, mieszkaniec Samarii, gdy zobaczył leżącego przy drodze rannego mężczyznę, okazał miłosierdzie i pospieszył mu z pomocą. Oczyścił mu rany, zalewajac je oliwą i winem, a potem zawiózł go na swoim ośle do najbliższej gospody. Przed odejściem zapłacił gospodarzowi, aby ten pielęgnował rannego, póki nie odzyska sił.
Skończywszy swoją przypowieść, Jezus pyta uczonego w Piśmie: "Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?". Uczony odpowiada: "Ten, który mu okazał miłosierdzie". Jezus odprawia go z następującym poleceniem: "Idź, i ty czyń podobnie!".
Kazanie na Górze
W trakcie jednej z wędrówek wokół Jezusa gromadzi się wielki tłum wiernych z różnych miast Palestyny. Nauczyciel wchodzi wraz z uczniami na górę, aby stamtąd nauczyć Ośmiu Błogosławieństw. Będzie to jedno z Jego najważniejszych kazań, uznawane za kodeks chrześcijańskiej moralności.
Osiem Błogosławieństw wyznacza te cechy charakteru, które człowiek powinien w sobie pielęgnować, aby znaleść upodobanie w oczach Boga. Są to między innymi skromność, pokora, sprawiedliwość, czystość duchowa, miłosierdzie i gotowość do podjęcia cierpień i prześladowań w imię wiary. Z niespotykaną dotąd wyrazistością i stanowczością Jezus mówi o konieczności przebaczania i pojednania z bliźnim.
"Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem twoim".
Jezus podaje też nowe zalecenia, dotyczące życia codziennego. Niektóre z nich idą znacznie dalej niż starotestamentowe przepisy prawa żydowskiego: "Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb! A ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! (...) Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują".
Jezus mówi też wiernym, jak mają się zwracać do Boga Ojca; a potem nauczy ich modlitwy "Ojcze nasz".
Reguły życiowe Jezusa opierają się na dwóch prawach: przykazaniu całkowitej pokory wobec Boga i nakazie bezwzględnej miłości bliźnich.
Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!
Cuda są obok nauczania jednym z najważniejszych i zarazem najbardziej tajemniczych wątków działalności. Szczególnie wzruszające jest opowiadanie o Łazarzu, bracie Marii i Marty, dwóch z grona bliskich Jezusowi kobiet.
Gdy Łazarz zapada na ciężką chorobę, Maria i Marta proszą Jezusa, aby jak najszybciej przyszedł do Betanii i uzdrowił ich brata. Jednak śmierć jest szybsza. Jezus przychodzi, ale zastaje Marię i Martę pogrążone w żałobie: Łazarz zmarł cztery dni wcześniej i został już złożony do grobu. Jezus wzrusza się widokiem płaczących żałobników. Idzie do grobu zmarłego i nakazuje odsunąć kamień, zakrywający wejście. Potem modli się do Boga i woła do wnętrza grobu: "Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!". Ku zaskoczeniu i radości zebranych Łazarz zostaje wskrzeszony i spowity w pogrzebowy całun wychodzi z grobu o własnych siłach.