Święty Jan Kasjan był tajemniczą osobistością. Urodzony prawdopodobnie na terenie dzisiejszej Rumunii w roku 360, wyjechał do Ziemi Świętej, gdzie został mnichem w betlejemskim klasztorze. Wraz ze swym towarzyszem Germanusem wywędrował do Egiptu, gdzie obaj uczyli się ascezy, modlitwy i zasad życia mniszego od Ojców Pustyni. Kasjan stał się wielkim dziedzicem tej tradycji, zachowując ją w sercu przez niespokojne koleje swojego życia: zmuszony uciekać z Egiptu pod naciskiem oskarżeń o orygenizm, trafił do Konstantynopola, gdzie wszedł do grona zwolenników św. Jana Chryzostoma, i to właśnie synowskie oddanie odważnemu biskupowi sprawiło, że wyjechał do Rzymu, bronić jego sprawy. W tych największych metropoliach ówczesnego świata otrzymał święcenia, najpierw diakonatu, później prawdopodobnie prezbiteratu. Ostatecznie przeniósł się do Galii, gdzie w okolicy Marsylii założył dwa klasztory. Znany jest jako autor m.in. Zasad życia wspólnego (De institutis coenobiorum) i Rozmów z Ojcami (Collationes Patrum) i jako postać, która szczególnie wpłynęła na św. Benedykta, autora naszej Reguły.
Dziś pragniemy Was zaprosić do zapoznania się z nauczaniem Jana Kasjana. Ojciec Szymon Hiżycki w kolejnych odcinkach nowej serii portalu PSPO będzie przybliżał nam zasady życia modlitwy zawarte w pismach Kasjana – przede wszystkim w Rozmowach IX i X. Jak sam o. Hiżycki podkreśla, nauka o modlitwie nie jest skierowana jedynie do osób żyjących w określonym stanie, np. mniszym. „Zwłaszcza dziś trzeba sobie to jasno mówić, że nie warto w społeczności chrześcijańskiej przeprowadzać podziału na ludzi mniej lub bardziej świętych z racji samego powołania”. Tyniecki opat zaznacza, że modlitwa – innymi słowy: głęboka, bliska relacja z Bogiem – jest powołaniem każdego chrześcijanina. W tym kontekście tym mocniej wybrzmiewają słowa św. Grzegorza z Nazjanzu: „Dla chrześcijanina modlitwa jest bardziej właściwa niż oddech”.