Święty Barnaba
Święty Barnaba urodził się na Cyprze w rodzinie żydowskiej z pokolenia Lewiego. Jego właściwe imię brzmiało Józef, ale apostołowie dali mu przydomek Barnaba. Według Klemensa Aleksandryjskiego i Euzebiusza Barnaba należał do 72 uczniów Pana Jezusa i był krewnym św. Marka Ewangelisty. Barnaba, który był synem właścicieli ziemskich, sprzedał całą swoją posiadłość i uzyskane pieniądze przekazał św. Piotrowi na działalność wspólnoty.
Kiedy św. Paweł nawrócił się, zwrócił się właśnie do Barnaby, żeby pośredniczył między nim i apostołami. Od tego czasu św. Barnaba został towarzyszem św. Pawła w jego pierwszej podróży apostolskiej. Zabrał też ze sobą św. Marka. Jednak Marek samowolnie opuścił ich i dlatego św. Paweł stanowczo sprzeciwił się jego udziałowi w drugiej podróży misyjnej. Z tego powodu doszło do konfliktu między św. Pawłem i Barnabą. W tej sytuacji św. Barnaba powrócił ze św. Markiem na Cypr i tam nauczał. Dalej losy św. Barnaby nie są znane.
Według tradycji został pierwszym biskupem Cypru i tam - w Salaminie - poniósł śmierć męczeńską przez ukamienowanie w roku 61.
W 488 roku miano odnaleźć jego relikwie. Według podania miał na piersiach Ewangelię św. Mateusza, którą miał własnoręcznie przepisać. Relikwie jego dziś można znaleźć w wielu miastach włoskich, poza tym w Kolonii i w Andechs w Niemczech, w Pradze, Tuluzie i Namur.
Znanych jest kilka apokryfów np.: Dzieje Barnaby, Ewangelia Barnaby oraz List Barnaby.
W roku 1530 św. Antoni Maria Zaccaria założył zakon Regularnych Kleryków Św. Pawła, od macierzystego kościoła św. Barnaby zwany popularnie barnabitami.
Świętego Barnabę wzywano w przypadku kłótni, o zapobieżenie osuwisku, w przypadku gradu, smutku i utrapienia.
W ikonografii Barnaba przedstawiany jest z kijem pielgrzymim, kamieniem lub księgą, albo symbolem męczeństwa – gałązką oliwną.
Kiedy św. Paweł nawrócił się, zwrócił się właśnie do Barnaby, żeby pośredniczył między nim i apostołami. Od tego czasu św. Barnaba został towarzyszem św. Pawła w jego pierwszej podróży apostolskiej. Zabrał też ze sobą św. Marka. Jednak Marek samowolnie opuścił ich i dlatego św. Paweł stanowczo sprzeciwił się jego udziałowi w drugiej podróży misyjnej. Z tego powodu doszło do konfliktu między św. Pawłem i Barnabą. W tej sytuacji św. Barnaba powrócił ze św. Markiem na Cypr i tam nauczał. Dalej losy św. Barnaby nie są znane.
Według tradycji został pierwszym biskupem Cypru i tam - w Salaminie - poniósł śmierć męczeńską przez ukamienowanie w roku 61.
W 488 roku miano odnaleźć jego relikwie. Według podania miał na piersiach Ewangelię św. Mateusza, którą miał własnoręcznie przepisać. Relikwie jego dziś można znaleźć w wielu miastach włoskich, poza tym w Kolonii i w Andechs w Niemczech, w Pradze, Tuluzie i Namur.
Znanych jest kilka apokryfów np.: Dzieje Barnaby, Ewangelia Barnaby oraz List Barnaby.
W roku 1530 św. Antoni Maria Zaccaria założył zakon Regularnych Kleryków Św. Pawła, od macierzystego kościoła św. Barnaby zwany popularnie barnabitami.
Świętego Barnabę wzywano w przypadku kłótni, o zapobieżenie osuwisku, w przypadku gradu, smutku i utrapienia.
W ikonografii Barnaba przedstawiany jest z kijem pielgrzymim, kamieniem lub księgą, albo symbolem męczeństwa – gałązką oliwną.
Jeszcze kilka słów na temat św. Barnaby:
- wspomnienie obchodzimy 11 czerwca
- patron tkaczy i bednarzy;
Modlitwa: Boże, Ty przeznaczyłeś do nawracania pogan świętego Barnabę, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, spraw, aby Twój Kościół słowem i czynem wiernie szerzył Ewangelię Chrystusa, którą Apostoł odważnie głosił. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
Czytelnia: